1. Podstawa prawna:
   Ustawa z dnia 11 marca 2004r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (tj. Dz.U. z 2014r. poz. 1539 z późn. zm.).
   Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 stycznia 2005 r. w sprawie zwalczania wścieklizny (Dz.U. Nr 18, poz.103).
   
   
2. Podejrzenie choroby zakaźnej wścieklizny należy zgłaszać do najbliższego zakładu leczniczego dla zwierząt lub właściwego terytorialnie. powiatowego lekarza weterynarii.
   
   
3. Każde zwierzę wykazujące objawy neurologiczne może być podejrzane o wściekliznę.
   
   
4. Każdy przypadek pogryzienia człowieka przez zwierzę (posiadające aktualne szczepienie p/ wściekliźnie lub nie) może być traktowane jako podejrzenie zarażenia człowieka wirusem wścieklizny przez zwierzę. W takich przypadkach jest przeprowadzana przez lekarza weterynarii 15-to dniowa obserwacja zwierzęcia w celu wykluczenia wścieklizny z możliwością jej przedłużenia do 21 dnia, licząc od momentu pogryzienia.
   
   
5. Każde padłe zwierzę podejrzane o wściekliznę jest badane laboratoryjnie przez właściwy terytorialnie Zakład Higieny Weterynaryjnej i/lub Państwowy Instytut Weterynaryjny w Puławach w celu ostatecznego wykluczenia choroby.
   
   
6. Zwłoki małych zwierząt lub sama głowa (badany jest mózg zwierzęcia) jest przyjmowana do badania po uprzednim powiadomieniu właściwego terytorialnie powiatowego inspektoratu weterynarii dla miejsca padnięcia podejrzanego o wściekliznę zwierzęcia.
   
   
7. W powiadomieniu należy podać następujące informacje:
   

• Dane osoby zgłaszającej (imię, nazwisko, adres) nr tel. kont.
• Gatunek zwierzęcia wraz z opisem np. wiek, pleć maść
• Dane właściciela zwierzęcia (imię, nazwisko, adres) tel. kont. (w przypadku zwierząt domowych)
• Datę i miejsce padnięcia zwierzęcia
• Zwięzły opis zdarzenia (jak doszło do zdarzenia, kto miał kontakt ze zwierzęciem, data szczepienia zwierzęcia p/wściekliźnie).
  
  

W przypadku znalezienia padłego zwierzęcia dziko żyjącego, padłego zwierzęcia domowego lub zaobserwowania nietypowych objawów u wszystkich zwierząt wrażliwych na wściekliznę, należy powiadomić Powiatowego Lekarza Weterynarii w Kutnie.

Źródłem zarazków są zarówno ssaki dzikie, jak i domowe. Z pierwszej grupy wymienić należy: lisy, jenoty, borsuki, nietoperze i inne zwierzęta mięsożerne, a także gryzonie i zajęczaki. Grupa ta ma obecnie największe znaczenie w rozprzestrzenianiu choroby. Do drugiej natomiast należą; psy, koty. Druga grupa miała pierwotnie duże znaczenie, lecz obecnie ze względu na masowe szczepienia zwierząt domowych zagrożenie jest niewielkie. W krajach tropikalnych Ameryki Południowej i Środkowej wścieklizna może być rozprzestrzeniana również przez żywiące się krwią zwierzęta nietoperze z rodziny wampirów. Do zagrożenia (zwierząt lub człowieka) dochodzi na drodze kontaktu bezpośredniego — przez pokąsanie, oślinienie lub zanieczyszczenie mózgiem chorego zwierzęcia uszkodzonej skóry.

 

 

Powiatowy Lekarz Weterynarii w Kutnie zwraca uwagę na potrzebę zgłaszania do Inspektoratu w Kutnie padłych drapieżnych zwierząt wolno żyjących, padłych zwierząt bezdomnych, a także przypadków wystąpienia objawów wskazujących na wściekliznę u zwierząt wrażliwych na chorobę.

Powiatowy Inspektorat Weterynarii w Kutnie:
Kontakt: tel. 24 337-17-00
Adres: ul. Sienkiewicza 25, 99-300 Kutno

 

 

Wścieklizna jest chorobą zakaźną o ostrym przebiegu. Wywołuje ją wirus atakujący ośrodkowy układ nerwowy (mózgowie i rdzeń kręgowy) ssaków, w tym także ludzi.

Wirus wścieklizny wędruje wzdłuż nerwów obwodowych z miejsca zakażenia do ośrodkowego układu nerwowego i tam namnaża się.

Okres wylęgania wirusa, czyli czas od momentu zakażenia do pojawienia się pierwszych symptomów choroby, wynosi od 10 dni do 2 lat. Długość tego okresu zależy od dawki zakażającej I miejsca wprowadzenia wirusa do organizmu.

Na kilka dni (1-10) przed wystąpieniem klinicznych objawów choroby, wirus przedostaje się do ślinianek.

 

Do zakażenia wścieklizną dochodzi głównie w wyniku:

• pogryzienia przez chore zwierzę
• przedostania się śliny chorego zwierzęcia na skaleczenia i zadrapania skóry, na błony śluzowe (np. jamy ustnej, nosa), do spojówki oka.

Zwierząt chorych lub podejrzanych o wściekliznę nie należy dotykać, skórować, patroszyć.

 

Objawy wścieklizny u zwierząt:

• podwyższona ciepłota ciała
• nagła zmiana usposobienia zwierzęcia: łagodne stają się złośliwe i drażliwe, agresywne —spokojniejsze
• utrata wrodzonej bojaźliwości u zwierząt dzikich
• rozdrażnienie, niepokój
• wzmożone reakcje na bodźce zewnętrzne, ataki szału
• brak koordynacji ruchowej, niezborność wzroku
• porażenie mięśni żuchwy, gardła, przełyku, ślinotok
• zaburzenia świadomości drgawki, otępienie, śpiączka

Objawy wścieklizny u człowieka:

• gorączka, ból głowy
• zaburzenia czucia w okolicy miejsca zakażenia wzmożona nerwowość i niepokój
• pobudzenie układu współczulnego przejawiające się mi.in. łzawieniem, rozszerzeniem źrenic, potliwością wzmożonym wydzielaniem śliny
• bolesne skurcze mięśni gardła i przełyku przy przełykaniu
• ślinotok —z obawy przed bólem chory unika połykania śliny
• trudności w oddychaniu wywołane skurczami mięśni oddechowych
• napady drgawek
• porażenie, apatia, śpiączka

Objawowe zakażenia wścieklizną kończą się śmiercią.